Letin hefur heltekið mig, gjörsamlega.
Ég er dottin niður í leiðinda rútínu og hef ekki náð að koma neinu í verk. Úfið hár, ósamstæð föt og sukkmatur er eitthvað sem ég hef náð að temja mér ansi vel.
Andlega hliðin er eitthvað sem ég þarf að huga að. Hún hefur verið á niður leið, án þess þó að ég tæki almennilega eftir því. En það er einmitt oft þannig, að einhver annar þarf að hafa orð á hlutunum svo maður átti sig á þeim.
Ég þarf að hætta að sofa á daginn, ég þarf að hætta að ganga um í náttfötunum allan daginn, ég þarf að hætta að ganga um með ógreitt hár, ég þarf að hætta að borða óhollt og ég þarf að hætta að vera löt.
Sú rútína sem ég hef komið sjálfri mér í er engum manni holl !
Mér finnst ég hafa tekið stórt skref þegar ég áttaði mig á hlutunum og ákvað að sækja um vinnu. Ég hef ekki verið á vinnumarkaðinum í næstum tvö ár, en hvort ég fái vinnu er svo annað mál.
Ég þarf bara að koma sjálfri mér í almennilega rútínu og gera "eðlilega" hluti á daginn.
Engin ummæli:
Skrifa ummæli